Yaşam ve tadı Şiiri - Eren Erdem 2

Havayı içime çekiyorum ,
ciğerlerim doluyor kasvetli gecede.
Dertlerimi çekiyorum iple,
Çektikçe boynuma dolanıyor git gide.

Ne dertli beladır ki bu günah küpü sanki
Ne tutar yanı var ne de bir değneği.
Ne ciğerlerim kaldırıyor bunu
Ne de yorgun yüreğim , düğümlú boğazım..

Kurtulamyı bekliyorum burada,
Belki sağırlar belki dilsizler kurtaracak
Ellerinde çiçeklerden olma baltalar
Vuracaklar başımı mermerli yastığa
Dindirecekler; rüyalarımı , acılarımı

Şayet diner mi ki vurmakla başı?
Beyin ölür ruh yaşar ,ya ruhda ölüyse?
Birkaç gram söz yetmez bu hadiseye
Insanlık deryadil etmeli veya suspus olmalı
Faydasız haykırış acı çektirir anca

Yüreğim tecrübe etti bu damgalı acıları
Bedenim çürüyor ruhumun acısına
Dizlere vurmak da kâr etmez artık
Ne duvarlar ne kapılar ne insanlar
Bu öfkenin kayıpsız kuvvetine set olamaz

Dayanamaz oldu artık gözlerim
Görmeyince de katlanmıyor yüreğim
Son demlerimle yaşamamalıyım hayatı
Bağırıp yoklayacağım odamın havasını
Ölüyorum desem kim yalanlayabilir ?
4 duvar birde şahidim Allah'tır.
Çektiğim acının rengini vermez gökyüzü.