Yaşam ve Sonu Şiiri - Alaeddin İkican

Önceleri inanmak istememiştim,
Yaşımın kırka dayandığına,
Yaşadığımın belirtilerini fark etmiştim,
Kuşkuların gerçeği yansıtacağına.

“Amca şu topu atsana” diye seslenen çocuklara,
Kime diyorlar diye etrafa baktığımda,
Tüm yüzlerin hedefinde ben olduğumda,
Saçlarımdaki beyaz teller tescil etti yaşlandığımı.

Aşk,sevgi,evlilik derken,
Nasıl geçti anlamadık,yaş kırka ererken,
Yaşam nedir diye anlamaya çalışırken,
Yine kendime yakalandım,kendimden kaçarken.

Okul çağlarının siyah beyaz fotoğrafları,
Özlemle anımsadığım anıların yorgunluğu,
Daha yaşlanmadım diye düşünmediğim ölüme,
Kulak kabartmaya başladım gizliden gizliye.

Ninemi,dedemi,toprak aldığında üzüldüm,içimi çektim,
Annemi babamı Yaradana yar ettiğimde,ağladım,çırpındım,
Sıra bana geldiğini anladığımda ölümü yakından tanıdım,
Dönüp bakmadım ardıma,dönmesin diye başım.