Yaşam ve Sonu! Şiiri - Seyfet Bozçalı

İnsanoğlu yaşlandıkça yorulur tutmaz dizi,
Geçmişini hatırlayıp fark edip yanar özü,
Hebaya gitmişse emek, yürekte kalır sızı.
Tutmaz dizi, gülmez yüzü iki gözü yaş olur…

Şanslı olan hastalanıp söylenmez düşmez dile,
İlaçlarla geçer hayat, dünyada çeker çile,
Çevresine yük olana azaptır ölüm bile,
Düşmez dile çeker çile ölüm bile hoş olur…

Vakit, vade dolunca da her hâlde biter süre,
Ölümlüdür insanoğlu gün gelir kalmaz çare,
Binekleri tabut olur el vade der her şeye,
Biter süre kalmaz çare son emare taş olur…

Der BOZÇALI ötelere var mıdır kafa yoran?
Kaza, kader her canlının başına gelir her an,
Ne kadar yaşarsan yaşa, dünyanın sonu viran,
Hayır, Hasan etin yoksa sonu hüsran boş olur…