Yaşam ve Ölüm Şiiri - Kemal Tekir

Mıknatısa benzer yaşam,
İki kutup vardır onda.
Yaşam pozitif kutup ta,
Ölüm negatif kutup ta.

Zıt kutuplar çekermiş,
Her zaman bir birini.
Hayat ölümü çağırır,
Ölüm ise, hep hayatı.

Yaşam, yaşamları iter,
Ölüm diğer ölümleri.
Bilinçli veya bilinçsiz,
Yazarız tarihimizi.

Hayat ölüm bağlantısı,
Koparılırsa hayat ta.
Dünya rakipsiz kalır da,
Göz alıcı ihtişamla.

Cezbederek çeker hemen,
Yaşayan tüm insanları.
Suyu, havayı, toprağı,
Kendine çektiği gibi..

Bilgi çağında insan,
Hızlı yaşamın içinde.
Kendine yer bulamıyor,
Doğallığı yitiriyor.

Bencilleşip robot gibi,
Yitiriliyor sevgiler.
Yardımlaşma, dayanışma,
Unutuluyor, yaşamda.

Amaca ulaşmak için,
Her şey mübah görülüyor.
Savaşlar, çıkarılıyor,
İşkenceler yapılıyor.

Dolaşıyor aramızda,
Canlı canlı, bombalar da.
Atılıyor insanlara,
Hep akıllı bombalar da.

Yirmi birinci yüzyıl da,
İnsan hakları palavra.
Güçlülerin naraları,
Yankılanıyor fezada.

Çifte standart her tarafta,
Modernite de uydurma.
Mazlumların feryatları,
Çınlıyor bak kulaklar da.

İyi ki var şu ölümde,
Mazlum sevinsin ölüme.
Eşitlenir ölüm ile,
Mazlum ile zalimler de.