Yaşam Ve Ölüm Şiiri - Şuayip Avşar

Yaşam ve Ölüm birgün köprünün üzerinde karşılaştı
Yaşam can havliyle Ölüm’ün gırtlağına sarıldı:
“Seni yalancı, seni hain! ” dedi
“Emek verdiğim herşeyi bir bir yok ediyorsun
Şimdi de beni almaya mı geldin? ”
Ölüm soğuk bir şekilde sordu:
“Onlara boş vaadler veren,
gerçekleşmemiş umutlar aşılayan sen misin, yoksa ben mi?
Onları kandıran sen misin, yoksa ben mi?
Onları terkeden sen misin yoksa ben mi?
Yalancı, hain sen misin yoksa ben mi? ”

Yaşam ellerini çekti,
düşününce Ölüm’e hak verdi.
Yavaşca köprünün korkuluklarına çıktı,
azgın sulara baktı.
Çağlayan sularda kendini görünce geri döndü
“Hayır! ” dedi
“Hayır! İnadına varolacağım.
Benden aldığın
Her ağaç için bir orman yeşerteceğim
Her koyun için bir sürü besleyeceğim
Her insan için bir halk büyüteceğim”

Yürüyüp karşıya geçti
Arkasını döndüğünde
köprünün ortasında duran Ölüm’e tekrar baktı
“Hatta senden sonra da varolacağım! ” diye bağırdı…

06.02.2014