(Karanlığı aydınlık diye kendime yastık yaptım. Aydınlık mı o eski bir oyun cebimin içinde sakladığım... Düşlerim mi efendisini yitirmiş aç susuz bir mahkum gibi...Sormayın kimim neyim bende kalplerde söylenmek istenen bir besteyim... Güftemi kalp kapakçıklarının altında kurcalanmamış duygularımdan almaktayım...Çözülmesi imkansız bir nehirdeyim... Aşk mı, nefret mi, intihar mı sormayın ne hallerdeyim... Belkide hayalleri çalınmış bir nağmeyim...her duygumdan daha derinlerdeyim...Kurşuni bir matemdeyim... Hasrete hasretlerdeyim... Bilirim ufuksuz gökyüzü ufkumu kapatsa da yüreğimle engelleri sökeceğim... Sevdiceğim bir gün beni anarsan arama nerelerdeyim... Ben bende değilim meçhullerdeyim. Her sözün içinde binlerce hayallerdeyim...Beni bensiz bırakan o masum gözlerinin içinde kafeslerdeyim... Ben öyle bir yerdeyim ki öyle umulmaz bir yerdeyim ki yokluğun atıl durumundan varlığın bukağısıyla yaşayan biçareyim... Gün karanlık, gece karanlık, kalp karanlık sorma ne hallerdeyim...Beni bende mahkum bırakan hayallerdeyim... Gülüşünün aydınlığının çiçeklenişine rağmen ben bende değilim özlemlerdeyim...)
(Olumsuzluklar yürek direnişinde olumluya dönüşebilme nüvesini içinde taşır.)
Yürüyordu güneş, akıyordu su.
Büyüyordu hasret saplı yalnızlıklar.
Işığa hasret gecekonduydu kalbim.
Mutluluğa ulaşamayan bir mevsimdeydim.
Tamamını Oku
Gökyüzünü yorgan yaptım.
Yıldızları lamba.
Algılarımı ışıl ışıl parlattım.
Kurguları kağıt misali fırlattım, attım.
Hücrelerimdeki her duygu sana ve Allah’a.
Her gülüşünle devrimlerini bastırdım ayrılıkların.
Bakışlarımı en büyük devrim yaptım özlemlerimle.
Yaşam tüneline vardım böylece.
DEĞERLİ HOCAM..KALİTE DEĞERİ OLAN ŞİİRLERDEN BİRİNİ DAHA OKUDUM KALEMİNDEN..TEBRİKLER..SELAMLAR.
yüzonyedinci şiirinizin altına imza atan kaleminizin sevinciyle kutluyorum şiir servisi yapan yüreğinizi üstadım daha nice şiirlerinizi okumanın huzuruyla saygılarımı sunuyorum
Gökyüzünü yorgan yaptım.
Yıldızları lamba.
Algılarımı ışıl ışıl parlattım.
Kurguları kağıt misali fırlattım, attım.
Hücrelerimdeki her duygu sana ve Allah’a.
Her gülüşünle devrimlerini bastırdım ayrılıkların.
Bakışlarımı en büyük devrim yaptım özlemlerimle.
Yaşam tüneline vardım böylece.
şiir harika başlangışta yazdığınız nesir yazıda bir şiirolmuş alsında kalemin gücü her mısrada kendini şaha kaldırmış kutluyorum
O tünel ya doğduğumuz an bizi içine çeker ya da yaşamın her hangi bir zamanında., mesela yüreğe bir şimşek düştüğü an kendimizi içinde buluveririz.... Duvarlarında hep aynı resimden yansıyan bir ışık vardır... Onu da yalnız biz görürüz...
Güzel bir çalışmaydı...
Kutluyorum sayın Fatih Ataşçı...
Fatih bey çok başarılı çalışmanız tebrikler.
Koyu karanlıklar bazen ışığı yakalamak için yol gösterici oluyor...
Sabahların değeri sevginin büyüklüğü yalnızlığın can alıcı sızısı dökülüyor çünkü...
Bir yan ateşlerde erirken diğer yan yağmurlarda ıslanırken güneşi arıyor insan.... Her tünelin bir girişi olduğu gibi sonunda aydınlığa çıkan bir kapısı da var...
Her daim ışığı bol olsun yaşam tünelinizin..
Kaleminize sağlık..
Yürüyordu güneş, akıyordu su.
Büyüyordu hasret saplı yalnızlıklar.
Işığa hasret gecekonduydu kalbim.
Mutluluğa ulaşamayan bir mevsimdeydim.
Dökülmüştüm yaprakların ölümleriyle.-----Fatih bey çok nefis çok bir çiçek halısı gibi örülmüş muhteşemdi kutlarım .
yaşam tünelinizden ışık hiç gitmesin sayın Ataşçı...zevk verdi çalışmanızı okumak saygılarımla...
Bu güzel paylaşım için sizi tebrik ederim.
Bu şiir ile ilgili 20 tane yorum bulunmakta