Neden mutlu olmaktan korkarız? .Ya da neden bir şey olup da her şey bir anda silinecekmiş gibi olur? . Ben söyleyeyim mi? ; çünkü hayatın bizimle oyun oynadığını biliyoruz.Mutluluğumuzun da hayatın bize oynadığı kısa bir oyun sahnesi olduğunu hep biliriz. Bunun için mutluluk oyunundan hep korkarız.En basitinden bir örnek; iyi bir haber aldınız ya da bir hediye bu sizi çok mutlu eder dimi? Ama maalesef çok kısadır bu oyun.Bir dakika önce mutluluktan havalara uçmak üzereyken bir dakika sonra hayat oyunu bitirir ve bu sefer oyun mutlu sonla bitmez.Oyun biter herkes derin bir sessizliğe gömülür.Düşünürsün; bir dakika önce mutluyken bir dakika sonra nasıl oldu da mutsuz bir haber aldım diye söylenip durursun.O kadar kısa bir tiyatrodur ki yaşam bu süre içerisindeki kısa oyunlar seni öldürmeye bile yeter.Gücün kalmaz tükenirsin.Ne kadar da güçlü olacağım desen de içinde yaşayan sen güçsüz bir insansındır.Ve o içindeki sen çoktan yaşam tiyatrosunda rolünü tamamlamıştır.Aslında sende bu rolü tamamlamayıp mutlu olmaya çalışırsın ama bilirsin ki eninde sonunda sende rolünü bitireceksin ve yaşam tiyatrosunda yönetmen koltuğuna oturacaksın. Bu seferde sen, diğer oyuncuları izlemeye koyulacaksın.
Söyleyeceğim o ki; boşuna yaşam tiyatrosundan kaçmaya ve rolünü biran önce tamamlamaya çalışma.Çünkü sen istesen de istemesen de yaşam sana, hayat oyununu sunar…
Nurgül DÖNMEZ
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta