Yaşam Tın Şiiri - Cumhur Karaca

karanlık vuruyor sakalımın her akına sokağında
eski ben yürüyor elimden tutarak
çocukluğum geliyor aklıma şaşıyorum şaşkınlığıma
insan büyüyebiliyormuş diyorum derinden iç çekerek
bir adım daha atarsam kendime geleceğim
yalınayak geçerek

şu ağaç var ya şu ağaç
gölgesinde kupkuru bir anı uyukluyorum
duyuyorum seni anlıyor musun.. duyuyorum
işte bu ses, işte bu tın..
biliyorum artık sana da bana da tın..

yapıncakların arkasından gelirmiş kudret
benliğine yapışırcasına
adam, o adam olmaz; kadın o kadın..
her acı öğretir olgunlaştırır doygunlaştırır
yedisine yetmişine yetişemezsin aklın
başka sen olmuşsundur
ya tekrarına düşmeyeceksin acıların
ya da acıların tekrarına ağlamayacaksın
tekrar bağlamayacaksın hüzünlerine

kendinden yalınayak geçerek
bu yaşta derinden iç çekerek
sen de ağacın gölgesinde anı uyuklayacaksın
uzun upuzun bir servi
huzura erdirecek o sokaktan geçince
uçsuz buçsuz konaklamaların olacak
düşünmeye daha çok vakit bulacak
anlayacaksın
yeniden başlayacak yaşam/tın

Cumhur Karaca
Ankara; 21/02/2011