Yaşam Sofrası Kırıntıları Yazıtı

çok seviyordun onu
o da seni
dünyalar senindi
ve bir şey oldu
o senden gitti

yıkıldın

hayalin dağıldı
mutluluğun
boşluğa saçıldı

hakkel yakin

gördün
onsuzluğu
o artık yoktu
sol yanının
yaşam soluğu

ve sokuldun

gecenin karasına
hülyalara savruldun
bir teselli serabında

özde
bütün mesele
kısaca

kim gitmiş
o zaten hiç gelmemiş

ne bu afra tafra

ardından döktüğün gözyaşına
buruk, yangın sevda şarkına

bir çift söz gerekmiş

gideni kim gönderdi

o mu gitti
iç’in mi
onu iteledi

ağlayışın ona mı
oyuncağını kaybeden
çocukça mı

eğer o öylesine gitmişse
ve seni mutsuzluğa terk etmişse

seni yok sayanı
var sayarak sen
ellerinin arasına alarak başını
kime ihanettesin
bir düşünsen

o senin kaprisinden yana
bir tavırla
uçmuşsa
baharına

e aferin ona

onu sakın ayıplama
kendini de asla suçlama

bu affedilmez bir hata
telafisi olmayan bir kaza
değil

insan böyle
ne etse
kendine
bumerang
misalince

sadece
beni dinle

yapma
bunu bir daha
tekrarlama

burada huzur yok
oyalanma
bu küstahlık
aklına sok

yok ben böyleyim
hem severim
hem döverim
ya da
ağlarım
ama
kovarım da
diyorsan

kelimeleri boşluğa
ve ağzını
gecenin ayazına
dayayıp
şehvetini aşka
ahmakça
yamayıp
sevdanın da
adını batırma

ihtirastan böğürmen
bununla da övünmen
hakikaten
büyük ayıp

şehveti aşk sanma huyu
üç kuruşluk zevki ömür boyu
sürdürme kuruntusu
seni açlığa
ve yalnızlığa
mahkum edecek
ötesi
çakma aşık bozuntusu
bir garabete dönüştürecek

iz’an lazım
biraz da hazım

darılma bana
muhatabı değilsen
sen zaten sözün
hiç üstüne alınma

vicdana
törpücü
biraz da
ruh gücü

lazım olur
kim bilir
belki ihtiyaç sahibi
biri okur

O Neden Gitti?

O neden gitti biliyorsun değil mi?
İki kişi olamadınız,
İstedin ki o sen olsun,
Sen ne dersen o olsun.

Var mı öyle üç kuruşa beş köfte dostum?
İnsan keser olmayacak, kendine yontan
Rende olmayacak hep veren,
Bıçkı olacak bir veren bir alan...

Aşkı anlatırken kitaplar
’o sen olacak sen o’ derler
Yalan hikayat ederler.
Çekil bir geriye de bak,
Hep sen ’o sen olsun’ derdindesindir,
Canın ne çekiyorsa o an o.

Sen melankoli istiyorsan,
o melul melul dolana.
Çılgınlıksa arzun kucağına atlaya.
Biraz uzaklaşması gerekiyorsa toz ola.
Çağırdığında yanıbaşında dura.

O an ne hissediyorsan onu vere sana.

Sonra bunun adının aşk olduğunu yutmayınca o,
Biraz canını yakasın, ağzına biber süresin.
E tabi eziyetine katlana ses çıkarmaya...

Buldun köle, tepe tepe kullan
Gidince, tepe taklak yuvarlan

Sahibi olmak istediğinin sevgilisi olamazsın.
Sevgiline o olma hakkı vermedikçe
Sen onda olamazsın
Yaşam işlerinde bu böyle
İşine gelirse...

Ve bazen de
Sen onda sende onun olduğu kadar olamamışsındır
Bu senin eksikliğinden değildir,
Onun tavrının, algı ve yaşama anlayışının
ondaki gereğidir.
Takma kafana, illa biri vardır bir yerlerde
Sana göre.
Biri gitmişse
Gidenin peşinde
Ölesiye yorulmak
Yeniye umudun celladıdır.

Yaşam Sofrası Kırıntıları Yazıtı