Yaşam Sırrı ve Sevgi Denizi (Düz Yazı)

Bir başınalık durumlarımda en çok yaptığım, gündelik yaşantımı sorgulamaktır. Bazen de boş (kimilerine göre) işlerle ilgileniyorum. İşte bir boş iş(!) …

60 yaşına kadar ömür süren bir insan ortalama 21900 gün yaşıyor. Yani 525.600 saat.. Bu 21.900 günün 7.475 gününü yani 179.400 saatini ortalama olarak uykuda geçiriyor. Yine ortalama 7.475 gün ve 179.400 saatini bir işte çalışarak, 21.900 saatini yemek ve tuvalet derken yaşamış oluyor. 0-12 yaş olarak çocukluk dönemi ile ergenlik dönemi arasında ise 4.380 gün ve 105.120 saati gidiyor. Eğer gündelik yaşamını bilinçli kullanıyorsa yani boş vakti olduğuna inanmnayıp başta kendine ve çevresine yararlı işlerle vakit geçiriyorsa bunu da en az 21.900 saat olarak düşünüyorum. Böylece bakıyorum geride ne kalmış?

60 yıllık yaşam olan 525.600 saatten geriye 507.320 kalıyor. Kısacası 18.280 saat (762 gün) yani 2 yıldan biraz fazla bir yaşam süresi kalıyor.

Bir düşünün avuçlarımız içerisinde sandığımız ve bitmez gibi görünen har vurup harman savurduğumuz o koca yaşamın sadece 2 yılını kullanma şansına sahibiz. Tabi bu örnek; mümkün olduğunca, elindeki yaşamı doğru kullanma çabası içerisinde olanlar için daha da kullanışlı duruma gelebiliyor.

İş ortamında davranışlarını doğru ayarlayan, tüm insanları şartsız seven-sevme çabası içinde olan, mümkün olduğunca planlı-düzenli bir yaşam için vakitlerrini değerlendiren, eline verilen aşkın değerini bilen, kendini, başta kendine, çevresine ve topluma yararlı insan olarak yetiştiren, en fazla 7 saat uyuyan, lüzümsuz konuşmalardan ve tartışmalardan uzak duran, yaşadığı her anın kıymetini bilen bir insan, yaşamı elinden alındığı gün sanırım daha huzurlu bir ölüm yaşamış olur.

Kural tanımayan, hayatını kötülüğe adayan veya cehaletin pençesinde olan ya da bencil bir yapıya sahip olanlar da yaşayıp vakti gelince ölecek. Ama biri anılacak güzelliklerle, biri unutulacak. Aslında ikisi arasında ilk bakışta pek de fark yok gibi çünkü ikisinin de sonu var. Başlangıcı olduğu gibi.

Fakat herşeye rağmen iyi bir insan olup güzellikleri yaşamaya ve yaşatmaya çalışmak ilk önce; İNSANIN, İNSAN olma özelliğidir. Bunu bilmek diğer bütün herşeyi bir kenara atsak da yeterli olacaktır.

Sevdiğiniz kişiye “seni seviyorum” diyerek bir başlangıç yapın. Evrenin en güzel gerçeğidir SEVGİ. Ertelemeyin! Özellikle sevgi uğruna mücedele etmek kişiyi mutlu eden bir çabadır. Sonu hüzünlü de bitse… Ki en güzel sevda hikayeleri, hüzünlü biten aşk hikayeleri değil midir?

525.600 saatlik ömrümüzün hangi saatini yaşıyorsak son saatinden itibaren aynayla yüzleşmeye ve sevgi denizine dalmaya başlamalıyız. Nasıl olsa bir son var. O halde sona kendimiz yürüyelim sevgi denizinde ölmek daha güzel olsa gerek…