Yaşam Şevki Kalmadı Şiiri - Fahri Bulut

YAŞAM ŞEVKİ KALMADI
Bir tek fincan kahvenin, kırk yıl hatırı vardı,
Derdi olan dostuna, dertsiz dostu koşardı,
Birlik beraberlikle, her zorluğu aşardı,
Ne kahvenin hatırı, ne gönül alma kaldı.

Kaçıyor ülkesinden, yaşamdan bıkan gençler,
Bir birinden karanlık, diyor gelecek günler,
Kaçışı vaat değil, gençlere iş, aş önler,
Ne gelecek umudu, ne de mutluluk kaldı.

Korkarım ki ülkemiz, Afganistan olacak,
Kadınların elinden, yetkiler alınacak,
Bütün kız çocukları, kökten cahil kalacak,
Karanlık yarınların, gelmesine az kaldı.

Dostlukların yanında, akrabalıkta yitti,
Büyük olana saygı, küçüğe sevgi gitti,
Ülkenin geleceği, yobaz ellerde bitti,
Ne dostluk, akrabalık, ne de kardeşlik kaldı.

Rızazade, hiç durmaz biten gençliği olsa,
Avrupa ülkeleri, yaşlı demese alsa,
Yaşına uygun düşen, çalışacak iş bulsa,
Atatürk’ün dediği, çağdaş ulus olmadı,
Faşizan bu ülkede, yaşam şevki kalmadı.
3.02.2023
Fahri Bulut Rızazade