Yaşam Sevinci... Şiiri - Bülent Albayrak

Yorgun bedenimiz ve kendimizi ağırdan satma düşüncesi
Masumiyetimizi ve gülen gözlerimizi gölgeliyordu.
Kısıtlı yaşantımızı renklendiren ve anlam katan
Bireysel çabalarımızın, mantıksız beklenti ve hırslara
Esir olması gayet doğaldı.
Mücadele ve hayatın yıprattığı ruh ve bedenimize,
Nefes aldırma bilincinin,
Ne manaya geldiğini henüz kavrayamayanlar,
Hadi dediği zaman,
Nereye? sorusunu sormamızdan, doğal ne olabilirki?
Tüh! demenin ve pişmanlıklarımızın,
Bizim tecrübe, sonraki nesillerin nasihat hanesine
Yazılması elbette kaçınılmazdı.
Ve geçen yıllara rağmen,
İçimizdeki çocuğun hiç büyümemesi ise,
Yaşam sevincimize, adeta hayat veriyordu.