Yaşam Sevinci Şiiri - Vecdi Hatunoğlu

Bir Sonbahar günüydü
Akşam sefası balkonda
Güneşin batışı yakın
Camdan içeriye vuran
Sıcaklığın son dakikaları
Havanın ağırlığı
Yaşamın darlığı
Beynimi yormuş
Ağustos böceklerinin
Ötmediği bugünde
Sessizlik ve yalnızlık
Hüküm sürsede
Yinede yaşam sevinci
Ve onun bilinci
Beni ediyor dilenci
Uğurlanmakta olan
Trenin yolcuları gibi
Ağır ve yorgun kalbi
Ne kadar daha dayanabilirdi
Sonbahar gününde
Yaşıyorum bir ikindi
Belki böyle bir günde
Sanki yaşam bitecekti şimdi
Ufuktaki dağların
Bulutlarla aynı çizgide
Buluştuğu bir günde
İçimdeki fırtınaların
Dinmiş görünsede
Karışık duygular içerisinde
Yaşıyorum Ekim'i

17 Ekim 2008 Ankara