Yaşam Pınarı Gözler Şiiri - İsmail Uysal

Sarmalarken ruhumu, karanlık düşünceler
Açtı perdelerimi ışıldayan bir çift göz.
Ey süfli yaratıklar, sizin olsun geceler!
Kopardı sizden beni, sevda yayan bir çift göz.

İçinde kâinatın en mahrem duyguları,
En büyük korkuları, en derin kaygıları…
Öyle bir bakışı var, kaçırır uykuları
Bedene sır olsa da kalbe ayan bir çift göz.

Utangaç mı? Kim bilir… Lakin edeple bakar
Öyle derinliği var gözden kalbe can akar
Baktığı Gülşen olur, dört bir taraf gül kokar
Bahar müjdecisidir, elvan elvan bir çift göz.

O gözlerden öğrendi cellât adam asmayı,
O gözler, nimet kıldı boynumuza tasmayı
O gözlerden öğrendik sırra kadem basmayı
Kalbimizden geçeni bile duyan bir çift göz.

Gözler, kalpte olanı dillendirir güzelim
Şuh bakışın bağımı güllendirir güzelim
Bazen bir tek bakışla yürek erir güzelim
Bakınca gözlerime hayran hayran bir çift göz.

Ağlarken görmek ölüm, gülüşün baharım yar
Sen ağlarken hazandır, susuz kalır yaz, bahar
Gül be gülüm, gülüşün cana cennetten pınar
Ömre yıl, kalbe neşe, canıma can bir çift göz.