Yaşam Pınarı Şiiri - Ziya Arifoğlu

Bu Pınar Yaşam Pınarı,
Suyu bol serin ve de çağlak.
Etrafına toplamış tüm insanları,
Ne de geniş bunun kulvarı.

Gece, gündüz demeden akar.
Bilinmez menbaı, hangi derinliklerden çıkar.
Suyundan içmeyeni, yakarda yakar.
İçilir onun suyu kana, kana içilir.

Gelin dostlar el ele verelim.
Yaşam Pınar’ının güllerini derelim.
O gülleri hep beraber dürelim
Sonra şairler ve ozanların yollarına serelim.

Allı turnam havalarda uçarsın,
Susuz mu kaldın, niye böyle ahlarsın?
Bak yakınında Yaşam Pınar’ı,
Hemen yanı başına konarsın.

Bur da güneş ne de sıcak,
Dostluk size kucak, kucak,
Bu şiir Yaşam Pınar’ına yollanacak.
Allah’a emanet olun ancak.

Çağlayarak aka senin suların,
Kavuştura insanları hep yolların,
Kucaklaya sevenleri kolların.
Sen Yaşam Pınar’ısın uzundur kolların.

Bu pınardan, kana kana içelim,
Hep arıyı, duruyu seçelim,
Mest olalım kendimizden geçelim.
Ün bırakalım, iz bırakalım göçelim.

Ziyai’den selam size,
Neşe dolsun gönlünüze,
Allah ömürler versin bize,
Yazalım şiirlerimizi dize dize.
7-Ağustos-2012 Mersin