Yaşam Penceresi Şiiri - Raşit Gürcan

Çıkmaz bir sokaksa yazılı kaderin,
Seni kimseler duymuyorsa eğer
Sesin, ayak seslerine karışıyorsa gecenin,
Sabahın olmasını ümitle bekleyebilmelisin.

Kumrular kadar bağlıysa sevdiğine insan,
Sana, kurt yalnızlığına çekilmek düşüyorsa,
Elindekiyle yetinebilmekse gerçek değer
Ve ' seni seviyorum ' diyebiliyorsan eğer
Her ne olursan ol,
Yaşamda ben de varım diyebilmelisin.

Beyazsa tüm güzellikler
Sen siyahı görüyorsan,
Kırmızı ve mavinin de olduğunu hiç bilmiyorsan eğer
Yaşamın renklerinin bir arada olduğunu farkedebilmelisin.

Güneşin doğuşu yeni bir gün demekse
Ve sen, dalında kurumuş, unutulmuşluğun ezilliği ile
Geçen günlerinin acısını, taşıyorsan yarınlara
Mutlu insanlar gibi, geçmişini unutmadan
Ama hayata her yeni gün, yeniden başlayabilmelisin.

Kırılmış bir dalın gövdesinde
Filizlenebiliyorsa yeni bir hayat,
Toprağa sımsıkı sarılmışsa ağaç,
Neden sen kırık bir kalpte, yeniden yeşermeyesin.

Aynalara anlatabiliyorsan kendini
Ve baktığın aynalara gülümseyebiliyorsan eğer
Ağlarken utanmıyorsan,
İşte o zaman yaşamın kutsallığında
Fani dünya uykusuna gerçekten dalmışsın demektir.