Yaşam mutluluk vermiyor bana yolculuk zamanı
Üzerime geliyor her şey sevinçler yok artık burada
Nefes alışlarım düzensiz içimde yorgunluk senfonisi
Bitsin istiyorum pembe yalanlar sağım solum acılarda
Hoşça kal gidiyorum bu akşam sonsuz uzun yolculuklara..
Mevsimlerden meltem aldım karayeli durdursun diye..
İlişmeyin yalnızlığıma güneşime gölge olmayın yeter
Eskisi gibi değilim istemem ne aşk nede para
Dostlukmuş,sevgiymiş ara ki bul hesapsız korkular
İçimin titrediği çılgınca sevilecek kimse olmasın
Sana giden yollar dikenli ellerim tükenir uzattığımda..
Yaz: Mehmet Ali Tuna
12/07/2010
Kayıt Tarihi : 24.7.2010 16:29:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Ali Tuna](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/24/yasam-mutluluk-vermiyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!