Yaşam Mücadelesi Şiiri - Fatma Güven

Pis bir dünya imiş be gardaş,
Nereye elimi atsam kusmuk bulaşığı,
Nereye kulak versem çakal uluması.

Sen hiç; herşeyi yapabilecekken,
Elin,kolun bağlı oturdun mu?
Yüreğin; avucunun içindeymiş gibi,
Yumruğun sıkılırcasına sıkıldı mı kabında?

Sana şeref,onur,sevda diye,
Satmaya kalktılar mı kahpeliği?
Utanmadan yüzüne baktı mı............eden.

Tüm bu iğrençlikler içinde,
Debelenip duruyorum.
Yokluk! .......
Parasızlık,susuzluk,açlık değil.
Yüreğinde bitirmektir yaşamı.

En zor anında karar verebilmek,
Onurunu kaybetmeden,utanç duymadan.
Ve korkakçasına kaçmadan,
Sırtlan sürüsünden.

İnine inip öldürebilmek aslan postuna bürüneni.
Ah! işte bağlı,takılı kollarıma üç kelepçe.
O kelepçeler ki; yaşamın filizlediği,
Üç can,üç koca yaşam.

Ayağıma çelme takılıp,
Yüzükoyun kapaklansamda yere,
Doğrulup dizlerimin üzerine,
Bulaşan pislikleri elimin tersiyle,
Silkeleyip atmaya çabalarım.
(.....3.1999)