Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
derin anlamlar barındırıyor.kolay anlasılacak gibi ama ıcıne cekıyor.değişiksin abir
sanırım kibar tavasav'a katılmak gerek saygılarımla
sevgili abir aslında çok şansızsında sevgili dostum . bende türkçe şiirlerin hariç hiç birini anlayamıyorum ve bende tıpkı diğer dostlar gibi çok şansızım . bu konuda bir şey yapmak gerek ne yapılabilir, ne yapabiliriz hiç bilmiyorum . ama diyorum ki bir şiirinide öncelikli sen tercüme etmeyi denesen ve muammer beyde bir tercüme yapsa bu şiirin iki tercümesinide aynı yabancı dildeki şiirin altına yazsan diyorum . böylece her iki duyguyuda bir arada yaşayabilsek diyorum .
muammer bey duyuyor mu bu çığlığımı
)))
ikinizede sevgiler saygılar
kibar
: ) ne kadar sevindim..hocamada tesekkür ederim..ilk defa bir şiirinizi okudum..anladım..yüreğinize sağlık abir..kutlarım..saygılar..Zafer Zengin..
Sadece 'merhaba' ve 'eyvallah'lar arasında yaşananlar farklı Abir, onun dışında her şey bir merhaba ve eyvallah kadar basit hala... Kutluyorum. Muammer Beye de çok teşekkürler. Sevgilerimle...
Sevgili abir, hayatın merkezine kendini koyduğunda gördüğün ne ise o hep var olacaktır..
Çok güzeldi..TEşekkür ve tebrikler..
Merhaba ve Eyvallah...arasına neler koyduğumuz önemli dostum.( Aristo,Vinci,Mevlana,Yunus ) ve niceleri öyle yapmışlar.Güzel yapmışlar Ferit Teksoy
Selam sicak cöldeki sicacik kalbe.. ne güzel yakalamissin hayatin gercek anlamini..Hi and Bye..
iste yasam..Merhaba ve hoscakal gecmis ic ice..Selam olsun bu inceligi yakalayan gönüllere.. Selam olsun bir ince cizgi gibi olan hayatin zerafetinin farkina varan kalblere.. Selam olsun sana Abir..Cölün incisi...selam olsun sana.. Saygilar ve sevgiler seninle olsun...
Sevgili Abir'in bir dizesi düştü aklıma..
Hi end Bye..!
Tebrikler
Mim Kemal Ertuğrul
.......
Yaşamın bir 'Merhaba ve Eyvallah' lar
kadar basit olduğunu söylediğimi
hatırlıyorum halen...
.......
'Merhaba ve Eyvallah' sözcükleri yeri geldiginde hayata genis bir anlam yükluyor.
Kah boyunlari büküyor,
Kah mutluluklara sürüklüyor.
güzeldi...
SAYIN ZAKi VE CELiK...
Bu şiir ile ilgili 16 tane yorum bulunmakta