Yaşam limanı Şiiri - Sultan Ünsalan

İkindi üzeri kemerlenir alnın ortası
Hüzne yenik düşer bir keman melodisi
Bordolu saçları ile gözüken gün
Pencerelerden gider ayak çekilir yavaşca..

Rüzgarın çarptıgı mobilya kapılardan sonra..
Issız agır bir şaraptır gecenin kolları
Usulca gelir hiç gitmek istemezcesine
Sabah ezanının çınlayan sesi yükselirken odaya
Bitti sandıgımız geceden el ayak sesleri yükselir odalardan
Bir sonraki gün davet edilir..Yükselen kuş cıvıltıları ile hanemize..

Şu yaşadıgımızı sandığımız...
Limanı boş bir yolculuk bindigimiz gemideki
Usul usul başlayan
Ağır ağır yükselen..
Demine eremedigimiz yaşlılıgımızdaaaa....