Yaşam kokuyor Şiiri - Yıldız Aktaş

Gökyüzünün mavisini içiyorum gözlerimle
o vakit bütün kuşlar yüreğime göçüyor.
Bir şairin eli uzanıyor saçlarıma
yıldızlar saçılıyor
güçleniyor kadınlığım.
Gün doğuyor /gün batıyor gözlerimden.
Dudaklarımın kenarında
şarkı söyleyen çocuklar büyüyor.
Neveser makamı ferahlığında doluyor
yaşamın parıltısı ruhuma
Kendi yüreğimden taşıp
yokuş aşağı koşturuyorum gençliğimi.
Ciğerlerime dolan özgürlük sarhoşuyum
Tutamıyorum kendimi
Koca bir dünya geçiyor içimden
Koca bir dünyanın geçiyorum üstünden
yalnız değilim
heyecanım var her dem genç
ve düşlerim hep çiçekli
yaşam kokuyor