Yirmibirinci asırda
yaşam kaygısıyla
Takılmıştım oraya
ütopizmin dalgasına,
oysaki,
Terkedilmiş
bir değirmenin duvarıydı
seninle mesken tutuğumuz,
divan...
Yonca dermiş yaylaların
ceylanıydım
Çevirirmiştim yüzümü
soluksuz çöllere,
Küsük, Mecnun misali...
Her akşam üstü ufuk kırıntısı
vuruyordu karşıki dağlara
Kınalı saçlarına kollarımı
doladığım
azgın bir fırtına...
Ve bütün dehşetiyle
bir kavganın gürültüsü
Doluyordu,kulaklarıma...
Kayıt Tarihi : 13.12.2011 12:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!