Yaşam Kavgası Şiiri - Zöhre Eylem Yıldırım

Bilmediğim adını bile duymadığım bir öykünün uzak bir köşesinde
Göz alabildiğince uzanan yalnızlığımda hayata tutunurken
Ufukta umudu besleyen göçebe kuş seslerinde yiten hayallerimi besliyorum yarınlara dair
Bazen ne işim var burada diyorum elimde bir sigara ufka dalıyorum
Oysaki yaşam kavgası değimliydi yeni umutlar beni buraya getiren
Olanaksız hayallerin peşinden sürüklemiş ömrümü
Hayatın fırtınasında kuru yaprak misali hayallerim benden uzaklaşı vermiş
Bir avuç yeşile hasret ömrüm bir sıcak gülüşe yalnızlığım dudağımda ıslığım
Günü gelirde hayatı savururcasına harcarım umuduyla
Habire erteliyorum mutluluk denilen duyguyu yarınlara
Hayali mutlulukları giyiyor hayali sevgilere bel bağlıyor hayal kırıklıklarımı avutuyorum
Bir başıma olsam kolay gündüzüm gecem geleceğe dair düşüncem
Nevar ki umudu yıllarca uzağa ertelediğim mutluluğuma bağladım
Mutlu musun evet
Nekadarda büyük bir yalan kendime söylediğim
Aslı olmayan acıyı geçici erteleyen ben
Bir gün buralardan yabancı olmaktan kurtarırsam yüreğimi
O gün gülecek gerçekten yüreğimin en dertli kederli kuraklığında güneş yeniden
Yeniden yeşerecek vadilerim kırlarım
Ruhumun derin kurak çatlaklarında boy verecek filizlenip tüm hayallerim
Oysaki şimdi acıları gömmeli yeniden ertelemeli hayalleri
Dışarıda beni bekliyor yaşam kavgası
Yabancı olduğum bir dünyanın kazanında kepçe
Misali bir ömrü harcamaktan bıksam da nafile bu benim kavgam

FirariDeliMavi( Ozan Firari/ Z.E.Yıldırım/02/07/2008/izmir