Yaşam istediğimiz gibi Şiiri - Asi Yılmaz

Yaşamak istediklerimiz uydurma düşlerdi; oysa durmadan düşler görüyorduk,en güzel yerinde uyandığımız düşler, hep sebeplerimiz vardı uyanmamıza dair, ya hava soğuktu ya da üstümüz açılmıştı.Baharda filizlenen ağaçların susuzluktan kuruduğu gibi kuruyordu,içimizde açan filizler,kuruyan kopan her yaprak içimizde hapsolup kalıyordu

Kaybettiklerimizin ardından yeni düşler kurmaya çalışıp uyanmadan üşümeden tamamlamak istiyorduk düşlerimizi. Başarılarımızdan hep öndeydi başarısızlıklarımız yenilgilerimizin altında bizimle ilgili olmayan sebepler arıyorduk,Yaşamak istediğimiz gibi değil yaşamamızı istedikleri gibi yön alıyordu hayat
Bizim düşlerimiz olmaktan çıkmıştı gördüklerimiz.

Ortak düşünce sahibi olduğumuzu sandıklarımızla mesafeler giriyordu aramıza aynı şeyleri düşlemediğimizi aynı rüyaları görmediğimizi anlıyorduk bunların farkına varmak yoruyordu bizi küllerden yeniden ateş yakma çabasıyla sürüyordu hayat

‘’kime eksik isen orada kendini bulursun’’

Eksiklerinin peşine düşersin tamamlamak için koşarsın görmediklerin o pencereden hiç bakmadıkların aklına gelir nelere sebep oldukların gelir aklına gelirler ama gitmezler için yanar ama vakit çoktan geçmiştir…yolları değiştirmeyi düşünsen de dünün geride bıraktrıkların engeldir sana
Yaşamayı beceremediğini öğrenmenin bedeli çok ağır olmuştur yaşadığını sanarak yapacak bir şeylerin kalmadığını anlamak daha da karmaşık yapacaktır yarınlarını
Yok olmuş bir hayat değildir arkanda kalan iki üç yani daha fazladır mahvettiklerin
Bunlardan sorumlu tutmak kendini seni daha da fazla yoracaktır çıkışını bulamadığın bir labirente dönecektir hayat.
Çıkmaya çalıştıkça karmaşık bir hal alacak çözüm imkansızlaşacaktır artık başka bir şey anlamaz bilmez olmuşsundur…
Bütün bunlar yeni şeyler öğretir sana kullanmadığın bilginin bilgi olmadığını öğrenmişsindir bilmekte anlamsızlaşır, yazmak, okumak ta yitirir anlamını.
Bunların hiçbirini hayatında kullanamaz olmuşsan anlamsızlaşmıştır düşüncelerin.
Sevinçler yerini burukluğa umutlar yokluğa mutluluklar hüzne dönmüştür seni sen yapan ne varsa kaybolmuştur bu kayboluşun hikayesi kalacaktır belleğinde
Düşlerini bölen türküler gelir aklına bir tınının peşine takılıp gitmek istersin gitmenin şiddeti artıkça saplanıp kalırsın her an bir şeyler eksilir içinde dağcı tam zirveye çıkacakken ipinin kopması gibi bir şeydir bu…