yaşamayı kucaklarken
gökyüzüne fışkıran taze dallar
gerinirken toprakta tohum
nedendir bitimsiz kaygular
gökgürültüsü değildir duyulanlar
umudun harlaması
bir yangın yeridir yürekler
sürgüne giden nışanlısına
iç çekişidir bir genç kızın
bir günah gibi taşıdıkça
bu canı
yaşam ince bir kan sızıntısıdır
durmaksızın akan
bir sona yaklaşımdır
oysa bu mudur
güneşin türküsü
hani son mektubunda
baharla geleceğim diyordun
erikler çoktan olgunlaştı
kirazlar kan fışkırıyor
ve zamanın bilmem kaçıncı noktasında
bir genç kız karanlığın böğrüne girip
kendini hançerliyor
_ferman 15tem74 sayı:279
_sevgiliye isyan yt:haz04
Kayıt Tarihi : 27.7.2002 15:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)