Yaşam Gibi Şiiri - Ufuk Nazım

Güle gülen yazar
Bir günün anlamını düşünüyor …
Gözlerini kısmış kandilin ışığında
Trabzonda Sümela Manastırında
Tozlu kitaplara dalmış
Bir papazın çilesi nasılsa…
Yeniçeri Ocağı Bektaşilerinin babası
Hacıbektaşi Velinin çilehanesinde
İçine dalmış gözleriyle karanlığa dalışı aynıdır...
Belkide ince bir çizgide yürüme telaşından
Bunca dert keder ve zorluk …
Pontusların helenizm ideasına giderken
Yitirdikleri bir kanadından kan damlayan
O kutsal kuşun türküsü gibi…
Ya da Kürtlerin Gılgameş Destanında
Yüreğinin sesini davulundan çıkarmayı başaran
Gılgameşin yükselişinden sonra
Ölümsüzlüğün peşinde yitirdiği özü gibi…
Türklerin dünyayı yurt edinen yayılışındaki
Eski günlere olan bir bozkurt özlemiyle
Dalgalanan hüzünlü bayrağı gibi...
Arapların yeryüzündeki şansları
Kara kuyularının içindeki kara su ile
Bahtlarının karartılması gibi…
Yaşamın bir günü yada yarın ne kadardır …
Bir ömür mü bir sonsuzmu?
Yoksa sadece yitik bir gün mü?
Yada yaşam ulaşılması gereken bir ütopyamıdır?