Yaşam Gibi... Şiiri - İsmet Ferit Güngör

Kendi yaptığımız beton döşemelerde
Kendi ışığımıza yakalanmışken
Nice hallerimiz geçer aklımızdan
Ölüm gibi, anlık kendimizin müptelası oluruz

Yüzümüzü güldüren eski acılarımız
Yıllanmış şarap gibi analarımız
Kaleden farksız öz benliğimiz
Ve kurma saatlerle meşk eden sabahımız

Ne hale geldik, duyun 'ey karasızlar...'
Yeşeren tohumlara bir bakın hele
Kimin için ağlarsınız bilemem ama
Biz, kalesizlerin feryadı olduk

İsyan sancakları sallana dursun
Umutsuzluk yok bizde, direneceğiz
Daha büyük yerlerde, büyük oynayıp
Kaybetsek de boşuna yanmayacağız

Biz kendi yolunda gidenlerdeniz
Kendi ekmeğini yiyenlerdeniz
Gün gelir Mecnun gibi derde düşersek
Yaşam gibi...
Kendi aşkımıza düşman oluruz