Yaşam gerçeğim…
Gözlerime saplandın, aşkınla kör odum.
Yüreğime süzülen o, duygularında kayboldum.
Sokuldu bakışların uzaklardan, gönül heybeme.
Ruhuma gömdüğüm sevdana, hapis oldum.
Öyle bir sallandım, inan varlığından tutunurken,
Kendime gelemedim, cımbızla topladın beni.
Döküldüğüm her uçurumun kaya altından,
Denizine aktım bir kıvılcımdan sıçrar misali.
Hala anlamıyorsun, gözlerime bakmıyorsun çünkü…
İçimdeki fırtınaların adımlarısın, esişlerim sana,
Yıkılır gibi bir yokuştan paldır küldür düşerim.
Dosdoğru yüreğimden aşk olur gözlerinde biterim.
Bir yakalasan yüreğimdeki yangını, dokunuşunda sönerim.
Karanlık gecelerimi aydınlatan, ateş böceğimsin.
Huzurun her renginde, ritim vurgunusun gönül çelenim.
Kokladığım havanın hayata dokunuşu, yaşam gerçeğim.
Oktay ÇEKAL
23.12.2014-22.12
Kayıt Tarihi : 10.10.2015 16:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!