1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Yaşam denen illet
Göz yaşları kadar boş
Kahkahalar kadar keyifli
Her şey sona eriyor ışıksızlıkta
Sonsuza kadar yankılanır yaşananlar
Işıklı ve korkutucu suratlarda
Yaşam denen illet aşağılanmalı
Aşağılanmanın çamuru yanaklarından akmalı
Göz yaşların temizlesin çamurları
Kahkahalar eşliğinde.
Kayıt Tarihi : 26.9.2007 18:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!