Yaşam dair; Şiiri - Şair Lilattah

Yitirilen ne varsa yaşama dair,
ne karanlıkta ne uçurumdadır.
yitirilen her bir umuttur ve sonunda umutların olmadıgı bir yer.
Düşlerim;
Hiç bir zaman büyümedi,
Hiç bir zaman rengini bulamadı,
ve hiç bir zaman anlaşılabilir hale gelemedi.
Tutkularım , Sevdalarım ,Yönelişlerime ulaşamdı
hiç bir zaman ve hiç bir zaman yönelinen varlıgımı hissettirmedi.

Artık büyüme becerisini göstermeyen düşleri
savurmanın tam zamanıdır,
hüzün ve sessizligin birbiriyle bütünleştigi andır.

Yani ruhun bedene sığmadığı yaşam ve ölümün
anlık kucaklaşma sahnesidir.
Kuşkusuz bu sahne benim için kaçış olmayacaktır.
Sadece Hüzünlü tutkuların feşettiği ruhun,
özgürce etrafını saran,
kokusunu alan intiharı , kabullenmesidir.
Ayrıca bu kabulleniş ''önce zorunlu olanı istemek,
sonra da istenileni sevmek gerekir ''
düşüncesine olan inancın sonu olacakdır