Yaşam Bölüğünün Son/er/i Şiiri - Mine Ba ...

Gitti
Hakkını vererek yaşadı her anı, nefes nefes çekerek
Yaşamaktan yılmadı, savaştı gerilikle, karanlığı delerek
Gitti
Mevsimsiz bir bulut düştü, çizerek derin suyu
Süzüldü mavi gölde, süzüldü apak Kuğu
Gitti
Seyredip yıldızları, etmeden son bir veda
Bıraktı sırılsıklam, bir çift yetim fidanla, üç beş satır hatıra
Gitti
Bilmem, Zaman Çingene’sinin bu hangi mevsimiydi
El etmeden bahara, selamsız kışa girdi
Gitti
Avucumuza sitemleri battı erken gidişin, yüreğimize dikenleri
Özgün kokusuyla toprağın, açacaktır elbet, açacak, Yılmaz gülleri
Gitti
Kaç kandil söndürecek kaç, bu amansız fırtına
Kaç mum yakacak dostlar, gidenlerin ardına
Gitti
Erdemli sanatının yıldızlı neferiydi
Yaşam bölüğünün ne ilk ne Son/er/iğdi
Gitti
Sökerek şakağından kirli çözümsüzlüğü
Sancak dikti başına, sancak, ölümsüzlüğü.