Yaşam Akıyor Şiiri - Mailis Nalars

serçe daha yeni uçmalarda besbelli
açık pencereden dalmış içeri
yaşamının en korkunç anlarını
yaşamak için dar odada
tam da şimdi

çırpınıyor
minik kanatları cama vurdukça
neden ama
bu da neyin nesi
manzaram sonsuz ve
daha bir dakika önce
dalından dalına
sereserpe kanat çırptığım
şu ağaca varamıyorum
bile diyemiyor
düşünmeye aklı kalmamış ki

o kadar korkmuş
kalbi bir volkan
güm güm
şu an

onu farkettiğimde
yolunu açmak istedim
ellerimle
gülümsemesini
huzurunu
tabi

yaklaştım yavaşça
eğildim
ve o da ne
daha bir hızla
göğsünü vurmaya
başladı cama

ah be minik serçe
bir dur be
kıpırdama
seni özgürlüğüne
doğaya
bırakmak
niyetim

ama nerde
o kendi aleminde
biraz daha yanaşsam
korkudan ölecek
fark ettim

usulca çekildim geriye
ne hali varsa görsün
onun yanındalığım
şefkatim
yardımım
baktım
ölümü olacaktı
bunu yapamazdım

çok korkmuştu bebeğim
camın ardındaki dünyası
zayıflığı
çaresizliği
neden camı aşamadığı
aklına bile gelmiyordu
biraz önceki korkusu
attalara uçmuş
ve artık gündemi
sadece bendim

tek bir çekilsem
bir görmese beni
bir gitsem
dünyalar onundu

böyle öğretmiş anası
görünce kaçacak delik aranası
yok eden yutan
şefkatinin altında
bin türlü hinlik yatan
varlıktım ben
insan

ve ben de tabi ki
üzüldüm ama
üzmedim minik şeyi
gerisin geri adımladım
onu camıyla
ve biraz da şansıyla
başbaşa bıraktım

sonra
ne oldu
bilmiyorum
bildiğim
yaşam akıyor
ona da bana da
gerisi ne umrumda