Yaşam'a Giden Yol Ve O'na Atılan İlk İki ...

Bir zifiri karanlıkta başladım, yolculuğa,
O zamanlar daha etrafımda,
Ne olup, bittiğini pek bilmezdim.

Kasvetin ortasında,
Önümde ne olup, bittiğini,
İyi, kötü seze seze,
Ayaklarım irili, ufaklı taşlara takıla takıla,
Bir hayli mesafe katettim.

Kısa bir vakit sonra
Yaşam'ın,
Yaşam Işığı'nın
Yumuşak seslenişine kulak verdim
Ve huzur buldum.

Derken:
Yaşam Veren Adı'na iman ederek,
Çarmıhı'nı yüklenerek
Vaftiz oldum.

~ Beni, annemin rahmindeyken seçtiğin; "Çocuğun", "Dostun", "Tapınağın" olarak kabul ettiğin için teşekkürler, Göksel Baba'm! ~