Yaşam Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Ey yaşam…
Niye böylesine kutsalsın?
Neden hiçbir şeyde yok sendeki lezzet?
Ne balda, ne kaymakta,
Bazen bir küçücük gülücük olup
Kalmana karşın
Dudakta?

İşte;
Bir kelebekte çiçek olmuşsun,
Açmışsın yaprak yaprak,
O körpecik kanatları ölümden uzak tutarak.
Renklerin olanca güzelliği senden,
Kanatların olanca zarafeti senden,
Büyülü bir esinti gibisin
Yücelerden.

Sensiz ne değeri var
Kuşların, çiçeklerin?
Şırıltısıyla el ele akıp giden suların?
Ovalara hükmeden dağların,
Dağların saçını ağartan bembeyaz karın?
Sensiz ne değeri var
İnsanların?

Düz-dünya bir büyük heykel bahçesi;
Mermerler işlenmiş büyülü denizler,
Mermer ormanlara gizlenmiş
Mermerden göller…
Dursun mermerden dallarındaki mermer dikenler arasında
Durabildiğince mermer güller.
Senin büyülü esintin olmadıkça
Mermerleşip kalmaya mahkum
Gönüller.

(MİTİL OSMAN isimli SerbestŞiirler 'inden > 39-40/100)