Yaşam Şiiri - Metin Oğuz

Yaşamla hesaplaşmak ne kadar zormuş,
Hiçbir matematik çözüm bulmuyor.

Yaşamı film gibi başa sarıp da,
Yeniden çekmek de mümkün olmuyor.

Hem hakim, hem savcı, hem sanık olsam,
Mahkeme de bile sonuç çıkmıyor.

Her sabah aynada bir başka yüze,
Garip garip bakmakla yaşam olmuyor.

İçkiye sığınıp çözüm ararken,
Kadehler sonunda keder oluyor.

Geçmişim rüyanda kabusum olup,
Her gece ruhumu benden çalıyor.

Puro dumanında keyif ararken,
Benliğim dumanla uçup gidiyor.

Rüzgarda uçuşan bir yaprak gibi,
Günlerim umutsuz geçip gidiyor.

Yaşama umutla sarılmak istesem,
Yaban bir gül gibi beni yırtıyor.

Her akşam, umutla yatmalı derler,
Ama, sabahın ayazı beni yakıyor.