Yaşam Şiiri - Serhat Fidan

Oysa ki hayat Karanlıktı
Yaşam denen zerre
zihinlerimizde boşa akan tanelerdi

Gök yüzü gölgelere İlhan olurken
Ay ise bütün çıplaklığı ile
Aydınlatıyordu her şeyi

Yürekler ölüm ve yaşam
Arasından ki döngüyü tamamlarken
Senin yüzün yeniden
Diriltti Umutlarımı
Yaşama sevincimi

Sen doğanın
En büyük mucizesi
Sen hayallerimin canlandıran kadındın

Ne denmeli başka
Ne söylenmeli
Şu yüzyıl içinden yaşanmış
En güzel şeysin

Sen kime umut
Kimine hüzün
Kimine hayat
Kimine ölümdün

Sen gözlerin de kâinatı gördüğüm
İçimdeki çocuğu yaşama tutturansın
Sen kelimelerin doğuşu
Cümlelerin anlam bulduğusun
Sen kendime bile itiraf edemediğim
İnandıklarıma aykırı en güzel şeysin

Sen hem yaşam
Hem ölümsün
...