Sabah oldu yine... “GÜNEŞ’İN” ilk pırıltıları “DAĞ” yamaçlarına vurmaya başladı.
Yatağından doğruldu. Etrafına bakındı. Kendisine ait bir odası yoktu. Üç kız kardeş
bir odayı “PAYLAŞIYORDU”…. Karşılıklı iki ranza, biri her zaman boştu. “MİSAFİR”
geldiğinde “BAYRAM” ederdi ranzanın üst katı. Müzik setleri ve çalışma masaları
duruyordu.
Her gün olduğu gibi “BUGÜN DE” her taraf darmadağınıktı. Yatağından inerek
mutfak bölümüne geçti. Ve pencerenin önüne gelerek sabahın sessizliğini içine çekti.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta