Yaşam belki de
Kuş cıvıltıların huzur veren nameleriydi
Yada utanmış akşam güneşinin batarken yüzünün kızarmasıydı
Bilmiyorduk çocukların baktıkları buğulu camlarda gördüklerini
Ve anlamadan yaşıyorduk. Evladını beklerken ürperen annelerin kalplerini
Ve o kalpler ki sevinci, korkuyu ,telaşı bir arada tutmuyor muydu ?
Gerçekten sabahın puslu aydınlıkları mı ?
Kavrıyordu bizi bir annenin yavrusuna sarıldığı gibi
sonu belli bir film ise yaşam
genç bir fidan iken sımsıkı sarıldığın o toprağa gün gelip düşmektir
Kim bilir ne zaman ?
Kayıt Tarihi : 13.5.2020 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!