Yaşam Şiiri - Berk Aydoğdu

Ver daha ister,
Ver daha ister ya, hiç doymak bilmez ya, insanoğlu,
Kördür ya nankör dür ya,
Anlayışsızdır ya,
Kendine göre yargılar ya,
Ben,
Tüm yaşamımca bunu yaşamaktan,
Bir sevgilimi kucaklamanın doğallığını,
Bir kuşun uçuşu kadar doğal görürken,
Hep kafesteki,
Kuş gibi yaşadım,
Kafesin dışında aşk,
İçinde ben,
Ve hep böyle oldu,
Dün ailem kardeşlerim,
Bugün çocuklarım,
Ve yarın,
Toprak saracak hapsedecek,
Artık yeter diyorum,
Ve hiçbirşeyden tad almıyorum,
Manevi aşka ulaştığımı düşlerken,
Zaman oluyorki,
Yaşamın içinde birçok insanın ilgisini çeker oluyorum,
Sevdiklerini söylüyorlar ama
Bana artık saçma geliyor herşey,
Tüm insanlar ve doğa,
Herşey saçma aptalca geliyor,
Birtek şey var,
Birtek şey,
Ben birsem bir ALLAH sa,
Yaşam artılarla eklenen sıfırlar,
Ve,
Sıfırların toplamı,
Neticesi yine 1 ediyor,
Yani,
Kendisi yaşıyor,
Biz sadece yansıyan,
Neden amail çekeyim,
Sende insan bende,
İki insan yaşı yada rengi ne önemi varki, Görevli programlı iki insan,
İçi farklı program dışı dünya için topraktan program,
Boşver be dostum,
Ben anda endeksli yaşamayı öğrendim,
An ağl
..........
..........