Yaşam Şiiri - Bahattin Tonbul

Sanki bir kış günüydü
Geçti gitti bu yaşam
Sırtında taşırdın odunlarını
Kaldırımlar üzerine döşenmiş o taş
Saçlarıma ak düşmüş
Unutulmaz geçen yaş
Ölümün muhteşemdi
Sevdan içimde yaşam

Gözlerim gözlerinin içinde
Resmim göz bebeğinde
Sevdaya aç
Bir rüzgar gibi esti gençlik
Bir ben duydum
Saçlarım döküldü aniden
Oluşan kıllara ise ak düşmüştü
Gönülden
Bakışların yıldırım gibi yakıyordu
Bir de bedenim yandı göğsümde
Sönmesin hiçbirisi
Tükeniverdi bak sensiz bu yaşam

İki söz edemedi dudaklarım
Adını andığımda vurgunu anladım
Uzandım
Karanlık gecelerde yalnızca kaldım
Yıldızlar kaydı sabaha kadar
Ağladı gözlerim bitip tükenene kadar
Ayrılık anı gelince
Ölümle dolan sonsuz saydığım
O muhteşem yaşam

Anladım artık istemiyorum
Sensiz olan bu hayatı
Yedi kat yerin dibine batsın
Bitip tükensin yar
Muhteşem diyemediğim yaşam
Bahattin Tonbul
4.7.2011