Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
'...Sonra da,toplayıp tası tarağı
'Ha gayret ' diyerek güne başlayabilmek.
Kalabalıklara karışıp düşe kalka yürüyebilmek.
Y ü r ü y e b i l m e k.
Hayatın içine,
yaşanılanları unutup,
yürümek, inadına yürümek...
Aşkın adı bu olsa gerek.
Kutlarım Hocam,
Değerli kaleminizden nice şiirlerinize,
Sağlıcakla şen ve esen kalınız,
Saygı ile.
Hengame içinde hayata karışabilmek başarısını anlatıyor şiir
Kurgulanmamış bir zaman içinde
Zamanın zembereğine hayatın hendeklerine takılmadan
Yüreğinize sağlık öğretmenim rastgele şiir okumak istediğimde ilk sizin şiirinizle başlıyorum
Saygılarımla
Kafamın içindekilerin hepsini nasıl anlatmalı sana?..
Engel olan alınyazısına lanet edenler arasında.
Şems vakti yalnızlık içinde gönül.
Neden henüz bana bir satır bile aşk yazmadığını soruyorum duada.
Sonunda yola çıktık.
Ertesi gün bayram olduğunda.
Yüreğinize sağlık
'yaşam,sen yine de güzelsin' diyebilmek.
Haksızlıkları bağışlayabilmek.
Kavgaları bitirebilmek.
Kuşların ilk şarkılarına karışıp
dudaklarına bir ıslık takabilmek.
Doğan güne dönüp,
dağ güzel,ova güzel,
kuş güzel,ağaç güzel. Ve şiir güzel.
İçtenlikle kutluyorum Hümeyra Hanım.
+
paylaşımın anlatımı
satır geçişi akışı ve
insanın yüreğine kıpır
kıpır bir şeyler
anlatıyor kutlarım
şiir hayatınız da ve yaşamınız da
daima başarılı günler sizinle olsun
.................
'Ha gayret ' diyerek güne başlayabilmek.
Kalabalıklara karışıp düşe kalka yürüyebilmek.
Y ü r ü y e b i l m e k
Güzel gönlü kutluyorum, iyi ki varsınız... 10 puan +ant. Hoşça kalın...
yaşam güzelmi yaşanılması gerekirmi bilemiyorum bu benim bakış açım.. yaşamın güzel olması için hayatın güzel olması lazım.. bilemiyorum.. fakat şiiriniz çok güzel kaleminize o güzel yüreğinize sağlık şiir tadında kalın.. 10 puan....
Herşeye rağmen yürüyebilmek... çok güzeldi.. şiir tadındaydı.. tebrikler, tam puan+ ant.
Öğrenmek veya öğretebilmek bir gaye uğrunadır.Bu manalı ve anlamlı şiir ile bizlere hem yardım etmiş oldunuz hem de sevgi ve saygıyı yerine getirmiş oldunuz Şiiri okudum okudum okudum. Mutlu oldum. tam puan +ant.Kutluyorum.Esen kalınız.
12.4.2013 Ankara
yaşamak güzel, evet hem de her şeye rağmen. Dosta selam vermek, kuşa yem atmak, çiçeği sulamak, yaşlının koluna girmek, dertliyle dertlenmek, ağlayana yoldaş olmak, açlığa tahammül etmek, ne yaşanıyorsa. yeter ki yürüyebilmek. Moral aşılayan, ümitvar bir şiir okudum yine, çok beğendim. Yüreğine sağlık. 10 puan, ant.
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta