yasam Şiiri - Hatice Geçkil

Yaşam bir masal bazen acı bazen bir tebessüm bazen göz yaşı…hayat bir dram bazen çaresizlik bazen düşmek yenilmek kırılmak küsmek hayata….yaşamak vardır bazen kaderi zorlamak acılardan duvar örmek ….bir kalemdir yaşam yazılan… bazen bir beyaz kağıda bazen göz yaşına bazen kara kaplı deftere…. Yenilmektir bazen ona kaybetmektir umutları inanmaktır söylenen yalanlara riyakar yüzlere sahte gülüşlere….bazen bir kardelendir yaşamak dağlarda açan zoru başarırken kaderin ağına düşen güneşi görünce solan ve karanlıklarla boğuşan bir yürektir hayat…ağlar örülür setler örülür duvarlar çekilir bazen önüne geçemesin.. yada geçerken bir çok acıları da çile heybende taşırsın deliktir yaşamın heybesi bir yandan boşalırken bir yandan dolar…. taşırsın hamal gibi bazen omzunda…bazen bir sevdadır hiç ummadığın anda kanatır seni sevmiştir yüreği ama kader izin vermez bazen sevgi tek taraflıdır uzakta olsa yaşatır yürek sevilmese de önemli değildir sevmiştir ya hayata başka gözle bakar ama ama yine örmüştür ağlarını kader denen çıkmaz yol…uzun ince bir yoldur hayat gidersin gündüz gece bazen meçhulle bazen çıkmaza ama hep yürürsün bitmez dersin bitmez ne çilesi ne acıları …şanslıdır bazıları anasından doğarken güler ve hayat hep tebessüm eder ona şanslıdır çünkü hem sevilir hem de sever şanslıdır heybesinde daima mutluluk doludur hiç tükenmeyen tebessümler yüklüdür omzunda….hayat bu bir gün gelinir sona..geride keşkeler ardında bıraktığı hayalleri ve güz yaprağı gibi sararıp dökülen umutları…gelmiştir yolun sonu git gellerle acılarla çıkmazlarla bazen deli bir fırtına bazen serserice dalgalarla denizden topladığı bir avuç yakamozlarla gidecektir sonunda… aldığı çile heybesi omzunda ve tüm bunlar sadece bir metre bez ve bir avuç üstüne atılan toprak için miydi diyerek…. girecektir yaşadığı hayat gibi açılan karanlık çukura yaşanırmış bitermiş hayat bazen böyle.. yalan olmadan gerçeklerle gider kanayan yüreğiyle arkasında bıraktığı bazılarının üzgün bazılarının da işte kurtulduk öldü gitti nihayet diyen..kimi gerçek seven kimide sahte yüzlü omuzlarda……ne kalır geriye soruyorum size değer mi idi… kırmaya hayallerini yıkmaya ve ağlatmaya ne olurdu bir damla tebessümü çok görmeseydiniz bu serseri yürekli yalansız seven dostluğu candan bilen bir garip insana……..

karçiçeği nazar

Bazen insan, istemeden, bilmeden hayatında en değer verdiği kişiyi kırar.
Bilirsiniz.
Pişmanlığı fayda etmez.
Geriye dönemez.
Acı verir.
İçi acır.
kırılmıştır. Sevdiğinin bir gülüşüne, bir nidasına, sana taktığı bir sıfata yerlere kapanmaya hazırsındır. Oysa sessiz kalır.
Sessizliği üstelik sessiz bir sessizlik değildir.
Konuşur seninle, sohbet eder, seni, yaşamı paylaşır.
Ama sessizdir işte.
Anlarsın.
Uzaktır, uzaklaşmıştır.
Geri getiremezsin.
Dokunamazsın. Tıpki elinden sessizce giden kayıp giden hayatın gibi ……