Ömrümüz yavaş yavaş
Eriyip giderken
Yaşamın arka bahçesinde
Neler oluyor,neler bitiyor
Yirmi birinci yüzyıla girerken
Çöplerden halk ekmek topluyor
Yaşam buna zorluyor
Cebini dolduran
Bu dünyada kalıyor
Yoksa kaybolup gidiyor
Yaşamın arka bahçesinde
Kimileri gülüyor
Kimileri ağlıyor
Görüntüler yürek dağlıyor
Ekmeğini taştan çıkaranlar
Sofra bezini topluyor
Cebinde ki üç kuruşla
On nüfusa bakıyor
Bunu anlamayanlar yinede
Onlara durup bakıyor
Yaşamın arka bahçesinde
Gecenin en derin uykusunda
Yarını düşünüyor,
Ve saatler sonra
Göz pınarları doluyor
Sessizce ağlıyor ağlıyor
Yaşamın arka bahçesini
Örüp duruyor gariban.
01 Haziran 2008 Ankara
Vecdi HatunoğluKayıt Tarihi : 1.6.2008 19:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok gelişmiş ülkede ki az gelişmiş insan topluluklarından görüntüler.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!