Sabah oldu yine...GÜNEŞ’İN ilk pırıltıları DAĞ yamaçlarına vurmaya başladı. yatağından doğruldu. Etrafına bakındı..Kendisine ait bir odası yoktu. Üç kız kardeş bir odayı PAYLAŞIYORDU…. Karşılıklı iki ranza, biri her zaman boştu. MİSAFİR geldiğinde BAYRAM ederdi ranzanın üst katı. Müzik setleri ve çalışma masaları duruyordu.
Her gün olduğu gibi BUGÜN DE her taraf darmadağınıktı. Yatağından inerek mutfak bölümüne geçti. Ve pencerenin önüne gelerek sabahın sessizliğini içine çekti. Annesinin sesi ile bu sessizlik bozulmuştu.
“Kahvaltı hazır.”
Her zaman ki gibi bugün de erken kalkmıştı ŞEFKAT dolu ANNESİ. Sanırım tek isteği çocuklarını kahvaltısız okula göndermemesiydi. Alelacele kahvaltıdan sonra, formasını giyerek kitaplarını kaptı, dışarı fırladı. Sokaklar boyunca HEDEFLERİ uğruna yürüyen insan topluluğuna karıştı.Yollar boyu yürürken düşüncelere daldı.
Saati mi şaşırdı bu hıyar?
Gerçi hiç saati olmadı ama
En azından birine sorar.
Cebimde bir lira desen yok,
