Yaşam Şiiri - Derya Cengiz

yemyeşil bir vadide fırtınaya karşı oturmaktı yaşam gözlerinde.
sırtını dayayıp yüzyıllık bir ağaca soyunmaktı utanmadan.
çırıl çıplak yağmurda koşmaktı,
arınmaktı çoğu zaman.
Nedendir bilinmez;
yürürken,
atarken bir adımı ezilirdi her zaman birileri.
her bir adımda kanardı aslında bazılarının yürekleri.

-10 derece soğukta dışarıda kalmak,
sonra kulübeye girip şöminedeki ateşin yanında terlemekti bazen yaşam.
sarılıp ısıtmaktı,
uyumaktı kolkola.
yakınlık buydu.
hiç korkmadan tutmaktı elini
sarılabilmekti.
düşünce biri kaldırmaktı yerden.
gökkuşağının renkleri gibi birbirinden farklı
ama yanyana durabilmekti.

yaşam emekti,
sevgiydi.
ve gözlerinde görmekti geleceği.