Yaşam Şiiri - Kerim Taş

Yaşam;
Kendi resmettiğin tablo gibidir...

Güneşi olmazsa fırçanın
İstemezsen renkleri karıştırıp
Dansettirmek doğanın kucağında
Korkarsan her fırça darbesinde
Bozar mıyım acaba, diye
Ya da
Beğenir mi başkaları endişesi olursa
Senin olmaz tuvaldeki vurgular
Ruhsuz, renksiz ve soğuk
Kasvetli, belki de gri

Yaşam;
Kendi resmettiğin tablo gibidir...

Yukarıda parlak bir güneş
Süzülen ışıkların can verdiği
Gönlünden geçirdiğin yaşam zemini... Doğa
Fırçanı iyi kullanırsan, özgürce korkmadan
Yakalarsın yeşilin her tonunu
Huzuruyla dolarsın, hemen önünde başlayıp
Ufka uzanan bir ırmak, göl ya da denizin
Kenarında hayata dair izlerin olduğu...
Kelebekleri unutma, yapraklarla oynaşan
Ceylanlar, doğanın kadınsı timsali
Yeşilin arasında, kırmızılar, sarılar
Kır çiçekleri, papatyalar...
Her fırça darbesinde
Olmalı aşktan, sevgiden bir nefes, bir ruh
Esmeli bu nefes her renkte, her vuruşta, serserice
Bir baştan bir başa
Şimdi,
Tamamlayabilirsin yüreğindeki tabloyu
En güzel yerine koyarak
Bir seni, bir de O 'nu
Aşk oyunu
Özgürce...

(14:00/02.11.2002/Merzifon)