Yaşam Şiiri - Uğur Yılmaz

Herkesi mutlu eden bir haykırışla geliriz dünyaya,
Doktorun tokadıdır ilk temasımız hayatla...
Ağlarız, oysa bu ağlayışımızı aylarca bekleyenler uçuyorlardır mutluluktan havaya...

İlk aylarda tek gücümüz, ilk silahımız olan ağlayışımızdır...
Acıkırız, ağlarız,
Susarız, ağlarız,
Doyunca bile ağlarız,
ilk etkili tepkimiz, ilk başarımız ağlayışımızdır,
Oysa ki ilerde en hüzünlü anlarımızın ıslak olgusu sayılacaktır...

Zaman yavaş yavaş geçer, ve büyürüz,
Yeterice hızlı büyüyemiyoruz diye üzülürüz,
Zamanın izafiyeti, gençken marifet,
Yaşlanınca eziyet olacaktır belki,
Ama bunları göremeyecek kadar miyopuzdur acılara...

Taklit ederek başlarız hayatı kavramaya,
Kelimeler ağzımızdan çıkar çıkmasına,
Ama sahibi biz değilizdir ilklerde,
Oysaki kimimizn sözleri taklit edilecektir ilerde...

Kimimiz önde gelirken,
Kimimiz arkada kalacaktır,
Bazımız başarılı,
Çoğumuz mutsuz olacaktır,
Birimiz doğru,
Binimiz hata yapacaktır...

Ama herkes zamanla öğrenecektir yaşamayı...

Marifet anlayabilmek hayatı, kavrayabilmek kolay olmayanı...

Dedim ya,
Hepimiz yaşıyoruz ve yaşayacağız,
Önemli olan,
Ölürken geride ne bırakacağız? ..