Yaşam Şiiri - Aziz Yolcu

Sabah uyandığımda çam kokan havasına hayran kaldığım o yer
Ciğerlerime dolan umut
Sesinde müptedi bir yara
İçimde mahrem
Aklımda sevda
Sonra bir ara yürümek
Ağaca, ağaçtan olana, ağacın doğasına yürümek
Bir çiçek olmak
____________çiçeklerden papatya olmak örneğin
Sonra papatyanın üzerine konan böcek
Böceği yakalamak uğruna
____________belki karın tokluğuna kurt kuyusu kazmış örümcek, herkes ölecek
Bir kader ağı bir böceğe en yakın mezarı örecek
Sonra çimen ve tekrar toprak olmak varken… yürümek….
Dağa, toprağa ve bediîye yürümek…

Oturup telkininde bir manzaranın
Mintanında saklı rakıya eğilmek
Soymak; çıplaklığında bir bakirenin, faziletini soymak gibi
İçine içine kendi içine
Dem vurmak, bir yarenin üzerine
Sonra bu harabati savurmak, bir başına küllerine…

Ayaklanırsa beden devam etmek yola
Ta ki varana dek bir pınar dibine
Sokmak bu feraseti, tekrar hayat bulmak için suyun dibine

Bir manzaranın en güzel yanı
Kendine müptela etmesidir
Bir insanın en zayıf tarafı
Aşığına koşarak gitmesidir

Koşmak yürümeyi bırakarak heybetine
O yer
Bana kendimi bulduran
Ellerimi hissettiğim
Gözlerimi münezzeh kılan
İçime dolan o yer
Yaşam olsa gerek bu doludizgin seyrettiğim uğraş

Yaşam ya
Terazinin teresinde
Yavuklunun bilmem neresinde
Alnımın terinde
Gözlerimin ferinde yaşamak
_______durduğum o yer
_______gördüğüm bu manzara
Bunlarında ötesinde
Ölümün verip
Ölümün aldığı yaşam…