Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
hayat bu inişleride var çıkışlarıda ama çıkış daha çok tebrikler hocam
Kimi dört yapraklı yoncayı arar,
Kimi burçak tarlasında ayrıkotu.
Yoncaysan yonca,
Ayrıkotuysan ayrıkotu olacaksın,
Hilkat garibesi asla.
güzel bir sentez harika bir siir yüreginize saglik üstadim saygi ve selamlarimla
Kimi dört yapraklı yoncayı arar,
Kimi burçak tarlasında ayrıkotu.
Yoncaysan yonca,
Ayrıkotuysan ayrıkotu olacaksın,
Hilkat garibesi asla.
güzel bir sentez harika bir siir yüreginize saglik üstadim saygi ve selamlarimla
sayin hocam bu güzel siirinizi nasilda unutmusum okumamisim! yüreginize saglik büyük keyif aldim saygilar ve paylasim icin tsk..ederim....anlatim harikulade...___Gücün-güzelliğin yok,
Paran yok,
Makamın-şanın-şöhretin yok,
Çırılçıplak ve yapayalnızsın.
İşte o zaman,
Ne götürdüğüne bakılacak,
ve ruhunla kalbinin notu verilecek...___haklisiniz....
İSHAK BEY GERÇEKLERİ ÇOK ANLAŞILIR BİÇİMDE DİLE GETİRMİŞSİNİZ
Gücün-güzelliğin yok,
Paran yok,
Makamın-şanın-şöhretin yok,
Çırılçıplak ve yapayalnızsın.
İşte o zaman,
Ne götürdüğüne bakılacak,
ve ruhunla kalbinin notu verilecek. İŞTE BU DİZELERDEKİ GİBİ HEPİMİZ BÖYLE GİDECEĞİZ.ALAŞARA IŞIK
''Düşecek-kalkacaksın,
Sürünecek-koşacaksın.
Her durumda benliğini koruyacaksın. ''
Şiirden alınacak çok kareler var...Yazmakla kalmayıp, okuyucuya bir çok mesajı aktarmayı başarıyorsunuz.
Tebrikler
Selam ve saygı ile...
Gücün-güzelliğin yok,
Paran yok,
Makamın-şanın-şöhretin yok,
Çırılçıplak ve yapayalnızsın.
İşte o zaman,
Ne götürdüğüne bakılacak,
ve ruhunla kalbinin notu verilecek.
Sevgili kardeşim İsak bey hayat dersi veren dizeler duygularına katılmamak mümkünmü kalemine yüreğine sağlık derin derin düşündüren bir şiir kutlarım selam ve saygılarımla Tuncay Akdeniz
Ağır ağır ya da koşarak
Geçtik biz de buralardan.
Bazen biz yürüdük
Yol geldi ardımızdan.
Bazen duraladık
Yol geçti yanımızdan.
Beklemiyor hayat
Eski şarkılar bayat
Kazanç ya da kayıp
Ne farkeder hesaplasak.
...............
Şiirinizin anımsattıkları için teşekkürler.Saygıyla kutlarım...Nurdan Ünsal
harikaaaa valla 10 tam puan verdim yaşam ve ölüm çok güzel anlatmışsın götürecegin sadece yapılan iyiliklerdir........çok hoşuma gitti birkaç kez okudum sevgiler sayın özlü.yüregine saglık ellerin dert görmesin..
İşte bu kadar yaşam. Çok güzel ifade etmişsiniz Üstadım. Çok çok anlamlı. Kutlarım. Şiir sadece tarz ve ahenk değil. Şiir işte böyle ders verip düşündürmelide! Başarılarınız daim olsun. Selam ve sevgiler. Hüseyin Sığırtmaç
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta