Yasaklılar Şiiri - Audrey Aykut

Güzeldir ülkem, çok güzeldir. .. İnsanı da güzeldir, sevecendir.. .

Ammaaa bu güzel ülkenin yasaklıları vardır... Ötelenmişleri vardır. .. Özgür değildir onlar... Yasaklıdır. ..

Yasaktır onlara sokaklar, yasaktır mutluluk, yasaktır duygular... Kısıtlanmıştır yaşamları...

Kim mi bu yasaklılar? Sokağa çıktığınızda, otobüse bindiğinizde, hatta evinizde görebilirsiniz onları... Etrafınıza dikkatle bakmanız, çevrenize kulak vermeniz ya da bir an kendinizi dinlemeniz yeter onları farketmeniz için. ..

Haydi gelin birlikte görmeye çalışalım bu yasaklıları;

Şu kadını görüyor musunuz? İşte yasaklılardan biri o.

Yaşamak istiyor özgürce ama öylesine sıkışmış ki kendisine biçilen görevler arasında değil yasaklı olduğunun nefes aldığının bile farkında değil...

Ya hastahane morgunda yatan Ayse? Yaşayabildi mi hayatını sizce? Geçenlerde ayrılmak istedi kocasından. Kurtulmak istedi her gün yediği dayaktan... Şimdi yüreğinde iki kurşun yatıyor soğuk odada... Yasaktı ona yaşam...

İleride bir banka oturmuş kara kara düşünen şu genç var ya üç yıl önce bitirdi üniversiteyi ... Bir işi yok ... Arıyor yıllardır , bulamıyor. Çalışmak yasak ona. Bir kıza aşık deli gibi. Evlenmek istiyor, evlenemiyor. Bir yuva kurmak yasak ona... Ailesini geçindirecek parası yok...

Geçenlerde kendini balkondan aşağıya attı bir subay... Şerefini, onurunu almışlardı elinden... Onuru ile yaşamayı yasaklamışlardı ona...

Otobüs durağında on beş dakikadır yalnız başına otobüse binebilmek için bekleyen şu kadını görüyor musunuz? Hani şu saçları ak, yüzü kırışıklıklarla dolu kadını? Kaç otobüs geçti önünden, durmadı hiç biri çünkü belliydi saçının akından, yüzünün kırışığından altmış beş yaş üstündekiler için ücretsiz biniş kartı olduğu... Yasaklı o da... Yasak ona otobüse binmek...

İleride tekerlekli sandalyesi ile kaldırımdan inmeye çalışan dostumuz da yasaklılardan. .. Yasak dostumuza ve beyaz bastonlu arkadaşımıza engellerle dolu sokaklar...

Özel ihtiyaçları olan bir başka vatandaşımız doğduğundan beri görmedi sokakları. Ailesi yasakladı ona insanca yaşamayı. ..

Kim ya da kimler mi yasaklar koydu onlara? Siz, biz ben, sen.... Toplum....

Kadınları ikinci sınıf insan olarak gören erkekler, köle gibi yaşamaya razı olan, haklarının farkında olmayan, ya da bu haklarından vazgeçen kadınlar...

Rüşvetçiler, işe almak için belli kuruluşların, kurumların sempatizanı olma şartını öne koşanlar. ..

Yaşlı bir kadının otobüsten inmesine yardım ettikten sonra ' Ne işin var sokakta, git evinde otur!' diyen otobüs yolcusu.

Sokaklarda canla başla, yorulmadan gönüllü olarak çalışan, bu ülke için bir şeyler yapmaya gayret edene 'Git evinde torun bak!' diyen sen...

Otobüsten inmekte olan koltuk deynekli arkadaşımızın inmesini beklemeden otobüsü hareket ettirmeye kalkan ve arkasından söylenen sürücü. ..

Özel ihtiyaçları olan çocuğundan utanan ana, babalar... Onları toplumdan soyutlamaya çalışanlar. ..

Belli bir yaşa gelmişlere, işi bitmiş, bunak yaftasını yapıştıranlar... Onları evlerinde oturmaya mahkum etmeye uğraşanlar .. Onlara sevmeyi, güzel giyinmeyi , yaşamayı çok görenler. ..

Yürekleri, zihinleri, bakış açıları engelli, ufukları dar olanlar...

Biz yasaklı yaptık onları...

Ayırımcı olmayan, ötelemeyen, ne başkasına ne de kendi beynine , yüreğine yasaklar koymayan, yasaklayıcı olmayan tüm güzel insanlara sonsuz sevgi ve teşekkürlerimle...